یدالله صمدی: موقع خواندن انشایم در مدرسه همه ساکت می‌شدند

یدالله صمدی در گفتگوی اختصاصی با آی‌فیلم درباره استعداد مثال‌زدنی‌اش در نوشتن توضیح داد.

یدالله صمدی، فعالیت سینمایی‌اش را از سال ۱۳۵۱ به عنوان دستیار کارگردان با فیلم «تختخواب سه‌نفره» ساخته‌ی نصرت کریمی آغاز کرد. او علاوه بر کارگردانی، به عنوان دستیار کارگردان، مجری طرح، فیلمنامه‌نویس و تهیه‌کننده نیز به فعالیت پرداخته‌ است.

او کارگردانی مجموعه‌های «شوق پرواز» (۱۳۹۰-۱۳۸۶) و «هفت‌سین» (۱۳۹۲) و فیلم‌هایی چون «اتوبوس» (۱۳۶۴)، «ایستگاه» (۱۳۶۶)، «آپارتمان شماره ۱۳» (۱۳۶۹)، «دو نفر و نصفی» (۱۳۷۰)، «دمرل» (۱۳۷۲)، «معجزه‌ی خنده» (۱۳۷۵)، «سارای» (۱۳۷۶)، «بانوی من» (۱۳۸۱)، «شهرآشوب» (۱۳۸۴)، «کلانتری غیر انتفاعی» (۱۳۸۷) و «پدر آن دیگری» (۱۳۹۳) را در کارنامه‌ی هنری‌اش دارد.

از جمله دستاوردهای این هنرمند، می‌توان به دریافت سیمرغ بلورین بهترین کارگردانی برای فیلم «مردی که زیاد می‌دانست» (۱۳۶۳) و سیمرغ بلورین بهترین فیلمنامه برای «آپارتمان شماره ۱۳» (۱۳۶۹) از جشنواره‌ی فیلم فجر اشاره کرد.

صمدی همچنین به عنوان مدیرعامل خانه‌ی سینما در سال‌های ۱۳۸۰-۱۳۷۷ و رئیس کانون کارگردانان سینمای ایران سابقه‌ی فعالیت دارد. وی در هفدهمین دوره و همچنین در سی‌امین دوره‌ی جشنواره‌ی بین‌المللی فیلم فجر، داوری بخش مسابقه‌ی سینمای ایران را عهده‌دار بوده است.

از مهمترین دستاوردهای یدالله صمدی می‎توان به اعطای نشان درجه یک هنری (معادل دکترا) از سوی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی به این کارگردان سینمای ایران نام برد.

ب س / س م