یدالله صمدی کارگردان فیلم سینمایی «مردی که زیاد میدانست» از شخصیتپردازی نقشهای فیلم خود گفت.
شخصیتپردازی، ساختن و پرداختن شخصیت برای یک روایت است. شخصیتپردازی یکی از عناصر ادبی است که ممکن است در یک اثر هنری دراماتیک یا مکالمات روزمره به کار گرفته شود. ممکن است شخصیتها از طریق بیان اوصافشان، اعمالشان یا سخنانشان یا افکارشان و یا فعل و انفعالاتشان در برخورد با شخصیتهای دیگر معرفی شوند.
اصطلاح شخصیتپردازی در اواسط قرن ۱۵ معرفی شد. ارسطو پیرنگ را متقدم بر شخصیت میدانست به عبارت دیگر او روایت پیرنگمحور را از روایتشخصیت محور برتر میدانست، او در بوطیقای خود استدلال میکند که تراژدی «نمایشی از زندگی و کنش هاست و نه انسان»، در قرن ۱۹ این دیدگاه معکوس شد یعنی واقعگرایی در رمان و بعدها پیشرفتهای تاثیرگذار در علم روانشناسی، تقدم شخصیت در داستان (روایت شخصیتمحور) را ، تایید کرد.
ص.گ/ ا.ا