رویا تیموریان به واسطه سالها حضور درخشان در مجموعههای تلویزیونی برای مخاطب سیما چهرهای آشناست. اهالی تئاتر، نقش آفرینیهای او را بر صحنه به یاد می آورند. اهل کتاب و فرهنگ هم بارها و بارها او را در کتاب فروشیها ملاقات کردهاند.
مجموعه این موارد از رویا تیموریان شخصیتی فرهنگی ساخته که حرفهای فراوانی برای گفتن دارد. بازپخش سریال «ریحانه» که سال ۱۳۸۴به کارگردانی سیروس مقدم روی آنتن سیما رفت و مخاطبان فراوانی را برای خود دست و پا کرد بهانه دیدار ما با رویا تیموریان از نقش آفرینان اصلی این سریال شد.
خانم تیموریان، سریال «ریحانه» که سالها قبل از سیما پخش شد، بار دیگر از شبکه آیفیلم در حال پخش است و با استقبال مجدد مخاطبان هم مواجه شده، شما به عنوان یکی از بازیگران اصلی این سریال از حال و هوای آن روزها و تجربه همکاری با سیروس مقدم برای مخاطبان ما بگویید...
بله، سریال خاطره انگیزی بود. الان اینطور شده که هرچه به گذشتهها برمیگردیم با سریالها و مجموعههای با کیفیتتری مواجه میشویم! فکر میکنم این موضوع به مسائل اقتصادی و البته تفاوت سلیقهها بر میگردد. به نظرم رسانه ملی باید قدرتمند باشد و مشکل مالی نداشته باشد. درسالهای اخیر با مجموعههایی مواجه شدیم که به دلیل شتابزدگی و اعمال برخی سلیقهها، نسبت به کارهای قبلی کمتر مورد توجه قرار می‌گیرد. اما در مورد تجربه همکاری با سیروس مقدم باید اعتراف کنم که این همکاری برای من جذاب و به یادماندنی بود. او آدم منعطف و هنرمندی است که دارای دید هنری خاص خودش است.
سیروس مقدم نقاش است و اتفاقا نقاش قابلی هم هست. او هنرمند حساسی است که با همکارانش با دیده احترام و بسیار انسانی برخورد میکند، در نتیجه عوامل کار هم هر آنچه دارند در کار خرج میکنند، نمونهاش سریال «ریحانه» بود. روند تولید سریال بسیار خوب پیش رفت...
سریال «ریحانه» دو مقطع تاریخی را روایت میکند و با ظرافتی خاص، لایههای اجتماع را کنار زده و روابط انسانی را پیش روی مخاطب قرار میدهد. مخاطب در اثنای کار اجازه مییابد تا در مورد شخصیتها بیندیشد و در مورد آنها قضاوت کند، چقدر این موضوع به شناخت بازیگران از نقش و آن مقاطع تاریخی بر میگردد؟
بازیگران به شناخت خوبی از نقش رسیده بودند، ضمن اینکه روابط خوب و جو دوستانهای در حین تولید سریال «ریحانه» بر گروه حاکم بود. بازیگران خیلی به یکدیگرعلاقهمند بودند و همین موضوع از دلایل اصلی موفقیت کار بود و موجب شد نتیجه بهتری هم حاصل شود. عوامل و کارگردان به متن ونقش توجه ویژهای داشتند، به طور خاص برای درآمدن نقش به هم کمک میکردند. داستان سریال که در یک مقطع خاص روایت میشد و ظرافتهایی داشت که رعایت شد. در مجموع همه تلاش کردند تا کار خوبی تولید شود.
از نقش خود در سریال «ریحانه» برای مخاطبان ما صحبت کنید، این نقش چه ویژگیهایی داشت که شما را برای حضور در این سریال مجاب کرد؟
در این مجموعه نقش "طوبی" را که دختر یک خانواده اصیل و سنتی بود را بازی کردم. در واقع در دو نقش جوانی و میانسالی طوبی بازی داشتم. پیش از این هم چنین نقشهایی را بازی کرده بودم. نقشم را در سریال «ریحانه» دوست داشتم، اگرچه در ابتدا دوست داشتم نقش دیگری را بازی کنم. طوبی زنی است که مدت زیادی با دیدی اشتباه زندگی کرده است و اما در نهایت متوجه نگاه اشتباه خود می‌شود وتصمیم می‌گیرد زندگی دوباره‌ای را آغاز کند. روابطش با خواهرش از این اشتباه بسیار آسیب میبیند.
شما بازیهای ماندگار تلویزیونی کم ندارید، «شمسالعماره»، «شب دهم»، «مدار صفر درجه» و یا همین سریال «ریحانه» ولی این روزها علاقهمندان کمتر شما را در سریالهای تلویریونی می بینند...
بله و از این بابت متاسفم! تلویزیون را دوست دارم و در سیما مخاطبم بیشتر است. مردم در خیابان و جاهای مختلف از من میپرسند که چرا کم کار شدهام و من قاصرم که جوابشان را بدهم. قبول کنید که ضعف در متون مختلف مجموعههای تلویزیونی و همینطور تغییر پی در پی مدیران و از طرفی شرایط اقتصادی نابسامان رسانه ملی خیلیها را دلسرد کرده است. قدرت و نفوذ رسانه ملی زیاد است و قابل مقایسه با شبکههای ماهوارهای نیست. اصلا آنها در حد و اندازه رسانه ملی نیستند اما به علت شرایط بد مالی سیما، آنها توانستهاند برای خود مخاطبانی دستوپا کنند. اگر اقتدار رسانه ملی حفظ شود هیچ بازیگری به علت فقر و قرض داشتن روانه شبکههای بیگانه نمیشود. هیچ هنرمندی دلش نمیخواهد از سرزمینش کوچ کند و در شبکههای نازل حضور پیدا کند. ایکاش مدیران و تصمیم گیران فرهنگی با هنرمندان مهربانتر بودند.
دلمشغولی رویا تیموریان در این روزهای کم کاری در تلویزیون و سینما چیست؟
خواستگاه و عشق همیشگی من تئاتر است و اگر در زمینه تصویر کارم را درست انجام داده باشم به دلیل آموختههایم در تئاتر است. آرزوی همیشگی من این بوده که در سال یک تئاتر کار کنم اما در سالهای اخیر چندین بار برای گرفتن سالن تلاش کردم ولی به دلیل جابهجایی مدیران این اتفاق نیفتاد. اما این روزها در تالار حافظ و در نمایش «پنج ثانیه برف» با گروه بسیار محترم و کارگردانی جوان کار میکنم و بابت حضور در این نقش بسیار خوشحالم.
بعد از پنج سال دوری از صحنه تئاتر این نمایش چه ویژگیهایی داشت که بازی در آن را پذیرفتید؟
به استعدادهای جوان و ایدههایشان اعتقاد دارم و به نظرم حضور ما باتجربهها در کنار جوانان میتواند اتفاقات خوبی را رقم بزند. ما نیازمند این اتفاق هستیم و برای اولین بار نیست که با جوانها کار میکنم. متنی به من داده شد که خواندم و بسیار لذت بردم. یکی از دغدغههای من مسایل اجتماعی است و این نمایش به خوبی به این موضوع پرداخته است. داستان در مورد زندگی پنج زن است که سرنوشت مشابهی دارند. و از یک معضل اجتماعی که رخ داده الهام گرفته شده است.
علاقهمندان به رویا تیموریان باز هم شما را در صحنه تئاتر می بینند؟
الهی آمین... اگر شانس داشته باشم دوتا پیشنهاد دارم و آرزو میکنم بتوانم در هر دو نمایش حضور داشته باشم.
*مصاحبه‌کننده: غزل نهانی برای وبسایت آیفیلم (۱۱/آبان/۱۳۹۵)
