باشه آهنگر: داستان واقعی «ملکه» را برخی باور نکردند

کارگردان فیلم سینمایی «ملکه» در گفت‌وگو با آی‌فیلم از چگونگی ساخت این فیلم، اکران آن و مسائل مربوط به تولید فیلم در حوزه دفاع مقدس گفت.

محمد علی باشه آهنگر کارگردان فیلم سینمایی «ملکه» که مهمان برنامه «کافه فیلم» در شبکه آی‌فیلم بود گفت: بسیاری از صحنه های فیلم «ملکه» در زمان جنگ مورد اصابت گلوله قرار گرفته بود و صحنه‌های فیلمبرداری نیز مکان‌هایی بود که در دوران جنگ بیشترین آسیب ها را دیده اند.

این کارگردان سینما در ادامه بیان کرد: در سینمای دفاع مقدس اگر فضاسازی مناسبی نداشته باشیم، باورپذیری اثر دچار مشکل می شود و این شکوه و گستردگی فیلم سینمایی «ملکه» یکی از بزرگ‌ترین مشکلات فیلم بود، چون اگر نتوانیم وسعت محیط را به تماشاگر به درستی نشان دهیم مخاطب موضوع را گم می کند. به عنوان مثال برج دیده‌بانی ملکه طبق واقعیت دقیقا کنار رودخانه اروند قرار گرفته بود و این بسیار مشکل بود که این برج دیده‌بانی را در فیلم کنار روخانه نشان دهیم.

باشه آهنگر در خصوص ارتباط مردم با فیلم «ملکه» گفت: فیلم در جشنواره سال ۹۰ سیمرغ انتخاب تماشاگران در بخش بین الملل را گرفت، اما زمانی که در اکران عمومی، سینمای کمی به فیلم تعلق می گیرد فروش خوبی هم ندارد و فیلم محکوم می شود به این که با مخاطب ارتباط خوبی برقرار نکرده است و اعتقاد من بر این است که یک همت جمعی در بین برخی مسئولان وجود داشت که این فلیم اکران موفقی نداشته باشد.

وی درباره مضمون کلی فیلم خود گفت: مضمون فیلم «ملکه» از نظر من دفاع تا آخرین قطره خون و در عین حال مدارا کردن با دشمن است تا دشمن را به راهی نفرستیم که دست به انتحاری بزند و یاد بگیریم در جایی که دشمن مردانه نمی‌جنگد، ما مردانه بجنگیم.

باشه آهنگر در خصوص حضور خود در جنگ و آشنایی‌اش با دوران دفاع مقدس خاطر نشان کرد: همیشه فکر می‌کردم آشنایی با جنگ یک مزیت است، اما وقتی نوشته هایم از دوران دفاع مقدس را نشان می دهم خیلی ها آن ها را باور نمی‌کنند و این مزیت بعضی اوقات به تهدید تبدیل می شود. همین فیلم «ملکه» را خیلی از افراد باور نکردند و باید بگویم اتفاقاتی در جنگ افتاده است که خیلی‌ها از افرادی که در جبهه‌ها حضور داشتند حاضر نیستند حتی آن اتفاقات را به صورت شفاهی بگویند و ما سعی می‌کنیم بخش بسیار معمولی را به تصویر بکشیم و برای نشان دادن ذره‌ای از این اقیانوس کار دشواری داریم و بزرگ‌ترین مساله ما این است که درک نمی‌شویم.

ه خ / س م