مهرنیا، مهری (زاده‎ی ۱۳۰۶، آلاشت سوادکوه - درگذشت ۳۰ بهمن۱۳۸۷، تهران)

مهری مهرنیا، فعالیت هنری خود را در سال ۱۳۲۷ با تئاتر آغاز نمود و پس از گذراندن چند سال موفق در عرصه‎ی تئاتر، در سال ۱۳۳۹ با فیلم «بچه ننه» به سینما وارد شد.

مهرنیا بیش از ۴۰ فیلم سینمایی در کارنامه هنری خود به ثبت رسانده است که «سایه‎های بلند باد» (۱۳۵۷)، «مادر» (۱۳۶۳)، «اتوبوس» (۱۳۶۴)، «جهیزیه‌ای برای رباب» (۱۳۶۶)، «گل سرخ» (۱۳۶۸)، «دیدار در استانبول» (۱۳۷۰)، «من زمین را دوست دارم» (۱۳۷۲)، «روسری آبی» (۱۳۷۳)، «تنگنا» (۱۳۷۴)، «سرحد» (۱۳۷۵)، «آن سوی آیینه» (۱۳۷۶)، «ازدواج به سبک ایرانی» (۱۳۸۳)، «تله روباه» (۱۳۸۵) و «همیشه پای یک زن در میان است» (۱۳۸۶) از آن جمله‌اند.

وی در مجموعه‎هایی نظیر «کوچک جنگلی» (۶۶-۱۳۶۳)، «رعنا» (۱۳۶۹)، «گل پامچال» (۱۳۷۰)، «سنگ و شیشه» (۱۳۷۲)، «بی‎بی‎یون» (۱۳۷۴)، «مدرسه‎ی مادربزرگ‎ها» (۱۳۷۵)، «فردا دیر است» (۱۳۷۷)، «معجزه‎ی ازدواج» (۱۳۷۹)، «تفنگ سرپر» (۸۱-۱۳۷۷) و «مهمان‎پذیر طوبی» (۱۳۸۲) به نقش‎آفرینی پرداخته است.

وی سیمرغ بلورین بهترین بازیگر نقش دوم زن را برای بازی در فیلم «تنوره دیو» (۱۳۶۴) از چهارمین دوره جشنواره‎ی فیلم فجر دریافت کرد.