
کیانوش عیاری
عیاری، کیانوش (زادهی ۲۳ اردیبهشت ۱۳۳۰، اهواز)
كيانوش عياري فيلمنامه نويس، كارگردان، تدوينگر و تهيه كننده سينماي ايران است. وی فعالیت هنریاش را در سینمای آزاد آغاز کرد و پس از ساخت چند فیلم ۸ میلیمتری به سینمای حرفهای راه یافت.
این هنرمند، فعالیت در سینمای حرفهای را با نگارش و کارگردانی فیلم «تنورهی دیو» (۱۳۶۴) تجربه کرد و برای این فیلم موفق به دریافت لوح زرین بهترین کارگردانی از جشنوارهی بینالمللی فیلم فجر گردید.
عیاری نگارش و کارگردانی مجموعهی «روزگار قریب» (۱۳۸۶-۱۳۸۱) و کارگردانی مجموعههای «خانه به خانه» (۱۳۷۵) و «هزاران چشم» (۱۳۸۲) را به عهده داشته است.
وی کارگردانی، نگارش و تهیهکنندگی فیلمهایی چون «شبح کژدم» (۱۳۶۵)، «آن سوی آتش» (۱۳۶۶)، «روز باشکوه» (۱۳۶۷)، «دو نیمه سیب» (۱۳۷۰)، «آبادانیها» (۱۳۷۱)، «شاخ گاو» (۱۳۷۴)، «بودن يا نبودن» (۱۳۷۷)، «سفرهی ايرانی» (۱۳۷۹)، «بيدار شو آرزو» (۱۳۸۳) و «خانهی پدری» (۱۳۸۹) را نیز به عهده داشته است.
از افتخارات این هنرمند برجستهی کشورمان میتوان به دریافت لوح زرین بهترین کارگردانی برای فیلم «آن سوی آتش» (۱۳۶۶) و سیمرغ بلورین بهترین اثر هنر و تجربه و جایزهی ویژهی هیأت داوران برای فیلم «بیدار شو آرزو» (۱۳۸۳) از جشنوارهی فیلم فجر اشاره کرد.
وی همچنین برندهی جایزهی پلنگ نقرهای از جشنوارهی بینالمللی فیلم لوکارنو برای فیلم «آبادانیها» (۱۳۷۱)، برندهی جایزهی هرم طلایی و جایزهی بهترین فیلمنامه از جشنوارهی فیلم قاهره برای فیلم «بودن یا نبودن» (۱۳۷۷) و نامزد دریافت جایزهی کریستال گلوب از جشنوارهی فیلم کارلووی واری برای فیلم «سفره ایرانی» (۱۳۷۹) شده است.
عیاری به عنوان تدوینگر، مشاور کارگردان و طراح صحنه و لباس نیز سابقهی فعالیت دارد. او برادر داريوش عياری، فيلمبردار کشورمان است.